«Πᾶσα Γραφὴ Θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος»[1], διότι ἔχει γραφεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μὲ σκοπὸ νὰ διαλέγουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅπως ἀπὸ ἕνα κοινὸ ἰατρεῖο γιὰ τὶς ψυχὲς μας, ὁ καθένας τὸ φάρμακο τοῦ δικοῦ του πάθους. Διότι, ἔχει λεχθεῖ πῶς «ἴαμα καταπαύσει ἁμαρτίας μεγάλας»[2]. Ἄλλα διδάσκονται ἀπὸ τοὺς προφῆτες, ἄλλα ἀπὸ τοὺς ἱστορικούς, ἄλλα ἀπὸ τὸν νόμο καὶ ἄλλα ἀπὸ οἱ παραινέσεις τῶν παροιμιῶν. Ἡ Βίβλος τῶν Ψαλμῶν περιέχει τὸ ὠφέλιμο ἀπὸ ὅλα. Προφητεύει τὰ μέλλοντα. ὑπενθυμίζει τὰ ἱστορικὰ παρελθόντα. Νομοτεθεῖ τὴ ζωή μας. Μᾶς φανερώνει αὐτά, ποῦ πρέπει νὰ κάνουμε. Καί, λέγοντάς το ὅσο πιὸ ἁπλᾶ μπορεῖ νὰ λεχθεῖ, ἀποτελεῖ ἕνα κοινὸ ταμεῖο τῶν ἀγαθῶν διδαγμάτων, ποὺ εἶναι διαθέσιμο στὸν καθένα, σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιμέλεια, ποὺ ἐκεῖνος θὰ ἐπιδείξει πρὸς ἀναζήτησή του. Διότι καὶ τὰ παλαιὰ τραύματα τῶν ψυχῶν θεραπεύει καὶ ἐπιφέρει πολὺ σύντομα τὴν ἐπανόρθωση τῶν νεοτέρων. Καὶ τὸ πάσχον περιποιεῖται καὶ αὐτό, ποὺ εἶναι ὑγιές, τὸ διασώζει. Καὶ ὅλα γενικὰ τὰ πάθη ξερριζώνει, καθ’ ὅσο αὐτὸ εἶναι δυνατό, ποὺ δυναστεύουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων μὲ διαφόρους τρόπους στὴ ζωή τους. Καὶ αὐτὸ τὸ πραγματοποιεῖ μὲ μιὰ ἐμμελὴ ψυχαγωγία καὶ ἡδονή, ποὺ γεννᾶ σώφρονες λογισμούς.
Ἐπειδὴ εἶδε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα πόσο δύσκολο πρὸς τὴν συμμόρφωση στὴν ἀγωγὴ τῆς ἀρετῆς εἶναι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ροπή μας πρὸς τὴν κακὴ ἠδονὴ τῆς ἀποδοχῆς τῶν παθῶν, παραμελοῦμε νὰ κάνουμε πράξη ὅσα ἀπαιτεῖ ἡ ὀρθὴ πνευματικὰ ζωή, τὶ κάνει; Ἀνέμιξε τὸ μὲ τὸ εὐχάριστο τῆς ψαλμωδίας τὶς Ἀλήθειες τῆς Πίστεως, ὥστε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἁπαλοῦ καὶ εὐχάριστου στὴν ἀκοή μας, νὰ δεχόμαστε χωρὶς ἀντιδράσεις τὴν ὠφέλεια τῶν λόγων.
Συνεχίζεται…
[1] Β΄ Τιμ. γ΄, 16.
[2] Ἐκκλ. ι΄, 4.
